Woensdag, 31 augustus. Excursie Bilbao.
De groepsreis is een feit, na het rijke welkomsdinner gisteravond, gaan we vandaag de eerste excursie maken, hadden we gistermorgen nog het idee dat we 'alleen' waren, nu gaan we met de hele groep op reis naar Bolbao, 43 deelnemers inclusief vier reisbegeleiders. De bus staat nog niet (helemaal) klaar maar als die er dan is...., het is een uur rijden naar Bilbao, ofschoon we beginnen met regen wordt het weer steeds beter en in Bolbao is het zelfs droog. De bus 'mikt' ons er uit en te voet gaan we gezamenlijke koffiedrinken. Het is ieder voor zich, ook prima, in een soort winkelcentrum. Al snel zit iedereen aan zijn eigen favoriete smaakje koffie. Om elf uur gaan we - opgedeeld in twee groepen - met twee gidsen door de stad. We kunnen echt genieten van de heldere uitleg van Mw. Perez, die in prima engels veel over de geschiedenis van de stad weet te vertellen. We komen langs oude en fraaie kerken, bruggen en door smalle straten, gezellige pleinen, zien grappige appartementen in eeuwenoude gebouwen. Bilbao ziet er uit als een gezellige stad met een rijke historie en ruim 350.000 inwoners. Vermeldenswaardig is dat Mw. Perez zegt dat (ook) hier kopen voordeliger is dan huren. Voor een appartement moet je al snel rekenen op 350.ooo euro. Ook geen klein beetje, maar dan woon je wel een mooie stad.
Na de rondleiding gaan we naar restaurant El Txoko Berria. Waar het eten eindeloos wordt 'aangesleept' en we allemaal 'rijk gevuld' zijn als we weer buiten staan. Wel hebben we een beetje buikpijn van de uitloop van de planning, we zouden om drie uur op het Guggenheim zijn, maar we zitten om drie uur nog aan het desert. Gelukkig lossen een paar telefoontjes het hele probleem op en kunnen we met een goed gevoel naar het museum wandelen.

Het is vier uur als we het museum binnen gaan maar, we hebben tijd tot kwart voor zes, want de bus komt pas om zes uur. Het Guggenheim is een schitterend gebouw, werkelijk een icoon. Ook van binnen is het schitterend, maar de lopende exposities vallen een beetje tegen. Er is wel een schitterende collectie oude en super-auto's maar de meningen verschillen of dat nou in een museum hoort.
Als we om zes uur in de bus zitten, hebben we de dag wel gehad... In de kar blijft het avondmaal geperkt tot een cop-a-soup, een knäckebrötje en een yoghurtje. Voor nu welterusten.

Donderdag, 1 september. Zarautz.
Vanuit Zarautz kun je mooie dagtochten maken naar Zestoa en Azpeitia en nog verder rond maar wij beperken ons tot de genoemde twee plaatsen. We komen door bijzonder fraai landschap met leuke vergezichten. Zestoa is een klein dorpje en het ziet er weinig opbeurend uit. De mensen zijn aardig en behulpzaam als we verkeerd rijden, maar verstaan kunnen we ze niet. Toch wijzen ze ons de weg naar de Iglesia en na enig zoeken vinden we die ook nog. Het is geen bijzondere kerk, grof gebouwd aan een piepklein pleintje en gesloten. We zoeken de auto weer op en gaan nu naar Azpeitia, een paar kilometer verderop. Deze plaats kun je echt wel een stadje noemen en het leeft er ook. Er zijn scholen, winkels, kerken en een groot plein in het centrum. De kerk is hier ook dicht en we wandelen verder door dit stadje. Dan gaan we verder naar Azkoitioa maar onder weg zien we in Loyola een grote basiliek. Dus de auto geparkeerd en naar de ingang van deze enorme kerk. Het is de basiliek van Sint Ignatius en een werkelijk schitterend mooi bouwwerk, zowel van binnen als van buiten. Het lukt ons echter niet de Basiliek op de foto te krijgen, door de felle zon zien we niks - ook niet op de foto ... We zien een terras en het is tijd voor een drankje, heerlijk.
We gaan naar Zarautz, we willen toch nog even het strand zien. Na een rit van een half uur zijn we weer terug in Zarautz en rijden het centrum binnen. Het is er echter verschrikkelijk druk, nergens een parkeerplaatsje, auto aan auto staan ze aan de weg. We rijden door naar de parkeergarage maar ook die is - ofschoon er 'libre' op staat helemaal vol, er geen enkele plaats vrij, de autos staan zelfs zo dicht op elkaar dat er soms maar 20 cm tussen zit, tja hoe kan je er dan in of uit. We keren om, betalen vijftien cent en gaan naar de camping. Voor ons helaas geen strand. Morgen weer een reisdag. Welterusten.

Vrijdag, 2 september. Naar Burgos.
Na ons verblijf op deze drukke maar nette camping gaan we vandaag een ritje maken naar Burgos. De ANWB heeft een mooie route uitgestippeld die aanbevolen wordt, het mag, niet persé verplicht.Ik heb geprobeerd de route zo goed mogelijk in de TomT te krijgen en Emmie zal voorlezen waar we langs moeten, nou als het nou niet goed komt...... De 'ploegleider' gaat als eerste op pad, al om half acht horen we Peter en Louise wegrijden, wij liggen nog op bed.
Het is tien uur geweest als we wegrijden. Eerst een stuk tolweg richting San Sebastian en dan 'gewone' autowegen. Het is best wel druk vandaag, dat merk je aan alles en er zijn maar weinig - of eigenlijk helemaal geen - pic-nic plaatsen langs deze weg richting Vitoria-Gasteiz. Pas op de weg van Vitoria-Gasteiz naar Burgos komt er een grote parkeerplaats - voor vrachtauto's - ze tollereren ons. Het is tijd voor de lunch maar geen pic-nic bank of tafel, geen uitzicht, het moet zo maar op de bank in de auto.
De natuur waar we doorheen rijden is steeds anders, velden, glooiende heuvels, vergezichten, verspreide huisjes, zelden een stadje, grasland, geoogst land, rotsen en natuurlijk asfalt, dat lusten we wel.... Op deze snelweg is het rustiger, het is driebaans en het rijdt gemakkelijker. Helaas - horen we later - zijn Ingrid en Arie van de weg gedrukt tegen de vangrail aan door een haastige invoeger. Geen gewonden, wel schrik en wat krassen en deuken. Het kon erger maar de schrik en de boosheid zijn langdurig een deel van je.
Er is groepsbespreking voor de excursie van morgen naar de Kathedraal van Burgos, natuurlijk met borrel (of fris) en een hapje, wat een verwennerij. Een groot aantal reisgenoten gaat op de fiets, een deel met de auto, wij gaan lopen, kwart over acht de deur uit. Daarom welterusten.

Zaterdag, 3 september. Excursie Burgos.
We staan om kwart voor zeven op, badderen, ontbijten, spullen pakken en om tien over acht lopen we richting Burgos, zo'n 5 kilometer. De natuur langs de rivier is schitterend en we komen een aantal sportieve mensen tegen. Een meneer doet oefeningen op een stradje aan de rivier, een aantal zijn aan het hardlopen, een paar op een fiets en een Santiago wandelaar. We zien een 'kolonie' eenden op een kleine stroomversnelling in de rivier, wat een plaatje. Afwisselend komen we langs stukjes bos, speelvelden, klimrekken en crossbaan. We zijn al een tijdje onderweg als we fietsbellen horen rinkelen, het is het bataljon fietsers. Ze stoppen en we maken gezamenlijk een groepsfoto (wel zonder de auto-gasten).
We verzamelen op het Plaza voor de kathedraal en ook Mw. Pilar is aanwezig. We krijgen eerst wat uitleg over de geschiedenis die terug gaat tot 1300, over de bouw en de de bouwstijlen. Daarna - zonder gedoe, geen corona pasjes enz. - naar binnen en gedurende anderhalf uur worden we rond geleid en krijgen we uitleg over veel details van alles wat we zien: grafmonumenten, schilderijen, altaars, koorbanken, enz.
Wel 'moeten' we precies om tien uur bij 'de man van de klok' zijn, het is een poppetje dat elk uur zijn mond open en dicht doet bij elke slag van de klok, het is niet heel gemakkelijk te zien, maar wel vermakelijk hoe iedereen omhoog staat te turen. Mw. Pilar kan uitstekend en zonder haperen uitleg geven. Een waar genoegen. Wel vertelt Mw. Pilar dat er 'nog al wat' geschonken is door aardsbisschop 'zus en zo', een kapel, een praalgraf, schilderijen enz. Maar hoe kwam die bisschop nou aan al dat geld vraag ik mij dan weer af. Ik blijf me verbazen over de weelde van de kerk die zo in contrast is met de leefwijze van de man uit Nazareth.
Na de rondleiding gaan we naar een restaurant, want om half twaalf hebben wij wel zin in een kopje koffie. We kunnen aanschuiven bij Arie en Ingrid en we kletsen over 'van alles en nog wat'. Het is half één als we weer opstappen, wij lopen nu naar het uitzichtpunt boven de stad en verder naar het kasteel. Vanaf het uitzichtpunt heb je waarlijk een mooi beeld over stad en ommelanden (zie panorama-foto).

Nu ophoog naar het kasteel, maar wie zoiets verwacht als kasteel Amerongen of Chenonceau komt bedrogen uit, er zijn alleen nog wat muren over en 'that's it'. Tijd voor de lunch, met Kees en Marjola, die toevallig ook op het kasteel waren. Het is erg gezellig en we hebben genoeg te bespreken over auto's en caravans. Na de lunch proberen we de oude stadsmuur te vinden en na wat weggetjes omlaag en wat trappen omlaag komen we plots bij de oude stadsmuur die nog best goed in tact is. We komen - op weg naar het centrum - langs een grappig huis, midden tussen twee straten, zonder enige grond of tuin maar dat is voor de bewoners geen probleem, ze hangen de planten aan de muur, schitterend. We lopen nu 'zomaar' het centrum binnen, winkels (nog) dicht maar de terassen overvol, iedereen aan de zaterdagmiddag tapas. We gaan verder naar 'El Cid', nou het standbeeld dan. Hij was een strijder (zo hebben we gehoord van Mw. Pilar) tegen de Moren, hij heeft gestreden om ze Spanje uit te krijgen. Dan staan we zomaar voor het Museum van de Evolutie en de toegang is gratis voor senioren (en wat gratis is.....) We gaan naar binnen en het is best interessant hoe we evolutie van de mens in beeld krijgen, voornamelijk geillustreerd met artefacten die vlak bij Burgos uit grotten opgegraven zijn. Heel bijzonder.
Het is al vijf uur als we het museum verlaten en even een drankje nemen op een terras dichtbij. Dan nog even naar de Plaza de Dia (de dagmarkt) en naar de camping, 50 minuten lopen verderop. Het is twintig over zes als we op de camping aan komen en Greet en Margret staan klaar met de gladiolen (of wat daarvoor moet doorgaan), wat een ontvangst....
Was de vorige camping misschien wel erg groot, de faciliteiten waren prima in orde. Op deze camping - die een stuk kleiner is - is dat zeker niet in orde, het toiletgebouw 1 is niet meer in gebruik en ziet er uit als een stortplaats voor afval (ons uitzicht), toiletgebouw 2 heeft wel water, maar geen warm water voor douchen of afwas. Het is erg rommelig allemaal, ernstig gedateerd maar gelukkig wel schoon.

Zondag, 4 september. Naar Puebla de Sanabria.
Na een leuke en gezellige dag in Burgos is het vandaag weer tijd voor een reisdag. We gaan naar Puebla de Sanabria, toch wel 285 km rijden. Niet echt een kort ritje. We gaan goed op weg en al snel zitten we op de snel weg, alles gaat prima tot na Palencia, de weg wordt slechter en slechter, alles rammelt, we zitten zelfs zelf te rammelen in de auto. En het duurt maar en het duurt maar, reden we eerst zo'n 88 km/uur, zakken we regelamtig af naar amper 70 km.uur om onszelf en de caravan een beetje te beschermen. Als we aankomen zijn zelfs de schroefjes van de schuifdeur er uit getrokken, het moet hie rin de kar heftig geweest zijn. Gelukkig is al het andere nog heel. Ofschoon we later van anderen horen dat er zelfs glaswerk gesneuveld is, bizar. Hier moet maar wat EU subsidie heen, morgen ff bellen......
Ofschoon we vertrokken zijn na een kopje koffie hebben we toch wel zin in een tweede kopje, we schieten zo maar een borpje binnen, parkeren de kar en gaan te voet het dorpje binnen. Het lijkt wel een 'gohst-town', we zien helemaal niemand, alle straten leeg. Dan komt de oplossing, letterlijk het hele dorp zit in de kerk. Dat er wel mensen wonen blijkt uit het fraaie rotonde-pleintje verder ook helemaal niets, niets.
We gaan weer verder en een half uurtje later een prima weg-restaurant. We zitten amper aan een drankje als andere reisgenoten ook hier parkeren. Wat ook echt opvalt is dat deze streek echt heel arm (geweest) is. Huizen zijn vaak van leem, best sterk spul maar wel het huis van de arme man, de arbeider. vergelijkbaar met de plaggen-hutten van de turfstekers in Drenthe. Ook de dorpjes waar we doorheen komen zijn klein, stoffig en grotendeels leegstaande huizen. Het hoort bij de vergrijzing van het platte land, de jeugd, beter opgeleid dan hun ouders kan er geen passend werk vinden en trekt weg. Uiteindelijk zullen de multi- nationals de velden opkopen en er hun ingehuurde arbeiders op laten werken. Geen familiebedrijven meer hier straks. Dat het hier agrarisch gebied is, dat is wel overduidelijk, tot zover het oog rijkt, allemaal geoogste tarwevelden, nu mooi geel... Het aller laatste deel van de etappe van vandaag gaat weer wat beter en we durven zelfs 86 km/uur op de teller te zetten. Nog een paar dorpjes en dan de grote stad Puebla de Sanabria, niet te verwarren met Pueblo de Sanabria in Brasilië, een piepklein dorpje, zelfs Google kon het niet vinden, nou dat zegt wat. De vergezichten zijn ook hier weer ongeëvenaard mooi, die glooiende velden, dat blijft mooi.
Eindelijk de camping, maar er is gedoe geweest, de campingbaas had geen rekening gehouden met ons, een veld zonder elektriciteit, we zitten overal verspreid over de camping, het lijkt wel of we ruzie hebben, we zien elkaar niet of nauwelijks, we spreken elkaar weinig, gewoon jammer dat we niet op een veld samen kunnen staan. Want het moet gezegd, deze groep is heel gezellig met elkaar, geen dissonanten, heerlijk gewoon. Helaas hebben wij - en wij niet alleen - een erg 'unheimsch' plaatsje (zie foto) je wilt toch niet tegen andersmans zeiltjes aan kijken, boompjes, struiken, coniferen, een hekje desnoods, maar dit, nee, ik durf te stellen dat niemand van ons in NL zo woont.
Nu al gaat het verhaal, dat op elke volgende camping we vinden dat de vorige beter was.... Dat belooft nog wat..

Naar de volgende week 2.

Terug naar Spanje Portugal reis

Terug naar Gerritsma-site